Gupik pawie oczko - Poecilia reticulata

Mamy 12 podstawowych grup fantazyjnych odmian gupika, ustalonych na podstawie różnic w kształcie i rozmiarze płetwy grzbietowej i ogonowej, oraz wyraźne określone standardy ich oceny. Niektóre gupiki mają wydłużoną płetwę ogonową; jeżeli wydłużona jest górna jej cześć, mówimy o górnym mieczu; jeżeli o dolna - o dolnym mieczu; a jeżeli wydłużone są obie - o dwumieczu. Ogon może też być po prostu dużo większy niż zazwyczaj i przypominać wielki trójkąt - mówimy wtedy o wachlarzu. Podobnie różnorodne jest dziś ubarwienie gupików - od żółci, przez czerwienie, do purpury i koloru niebieskiego.

Samce są zawsze mniejsze i znacznie bardziej kolorowe od samic. Bodaj największe wrażenie robią formy wzorzyste, takie jak skóra węża czy kobra. Niezwykle atrakcyjnym rozwiązaniem jest założenie akwarium dla określonej odmiany czy barwy gupików. Niestety, wszystko wskazuje na to, że długoletnie komercyjne rozmnażanie niektórych odmian ujemnie wpłynęło na ich witalne. Różne podaje się przyczyny, od zbyt intensywnego chowu wsobnego po nadmierne stosowanie antybiotyków. Inaczej niż u samca, u samicy trudniej jest stwierdzić, czy ma ona ogon wydłużony czy zaokrąglony, jednak te o wydłużonym ogonie mają większe i bardzie barwniejsze płetwy w porównaniu z tymi o zaokrąglonych ogonach.

Poważniejsi hodowcy, którzy wystawiają swoje gupiki na konkursach, hodują przynajmniej dwie odrębne linie, które od czasu do czasu krzyżują w celu zachowania ich witalności. Rozmnażanie gupików na taką skalę to poważne przedsięwzięcie, wymagające dużej liczy zbiorników i sporej ilości sprzętu, niemniej hodowla gupików to wspaniałe wprowadzenie w świat hodowli ryb. Samice Rodzą łatwo, najczęściej co 4 tygodnie. Jeżeli po urodzeniu młodych matka zostanie od nich odizolowana, jest duże prawdopodobieństwo, że większość przeżyje bez problemu. Jeżeli pozostawisz je w akwarium, to jest pewna szansa, że kilka z nich ocaleje - nie zostanie zjedzonych w pierwszych dniach swojego życia - pod warunkiem, że zbiornik będzie gęsto obsadzony roślinami.

Gupik to żwawa, pokojowo nastawiona ryba, która wykazuje skłonność do zajmowania całego akwarium, pływając zaaferowana w środkowej jego strefie. Ponieważ jest to bardzo łatwy w hodowli i niezwykle płodny gatunek, wielu akwarystów używa ich jako żywego pokarmu dla szczególnie wymagających ryb, np. pielęgnice. Zaleca się trzymanie gupików w zbiorniku z niewielkimi rybami, takimi jak danio pręgowany czy mieczyk.

Nazwa łacińska: Poecilia reticulata

Występowanie: na północ od Amazonki

Długość: samce 3 cm, samice 5 cm i więcej

Temperament: bardzo towarzyski, nieagresywny

Pożywienie: wszystkożerny, w tym pokarm zielony

Temperatura: : 18-28 stopni Celcjusza

Mieczyk Hellera - Xiphophorus helleri

Nazwa łacińska: Xiphophorus helleri

Występowanie: Południowy Meksyk, Gwatemala, od Meksyku po Hondur

Pokarm: karma i drobny pokarm żywy

Ubarwienie: W naturze wyróżnia się kilka gatunków tej ryby. Generalnie Mieczyki mają oliwkowy - zielony grzbiet, boki ciała żółtozielone, łuski ciemniej zaznaczone. Wzdłuż ciała od otworu gębowego do nasady płetwy ogonowej, ciągnie się zygzakowaty, wąski pas o ceglastej barwie. W akwariach wyhodowano kilkadziesiąt form barwnych tego gatunku: czerwone, czerwono-czarne, żółtawe, brązowawe, zielono-czarne, albinotyczne, pomarańczowe, wielobarwne oraz szereg innych.  wszystkie te formy krzyżują się swobodnie między sobą. Wyselekcjonowano również formy o wydłużonych płetwach zwanym- Mieczykiem Weloniastym.

Długość: samice do 12 cm, samce (bez mieczykowatego wyrostka płetwy ogonowej) do 10 cm. W małych akwariach Mieczyki silnie karłowacieją.

Dyfuzor płciowy: samiec ma płetwę odbytową przekształconą w narząd kopulacyjny zwany gonopodium, a dolną część płetwy ogonowej przekształconą w mieczykowaty wyrostek.

Cechy zachowania: ryba zgodna i towarzyska, tylko między samcami może dochodzić do walk o supremacj. Ich negatywnym sutką zapobiega dostatecznie duże akwarium z możliwością ukrycia się. Mieczyki są ruchliwe, przebywają chętnie w całej toni wody, samce mogą być agresywne wobec siebie.

Molinezja ostrousta "Black Molly"

Występowanie: nie występuje w naturze. Prawdopodobnie jest wyselekcjonowaną w akwariach melanistyczną formą molinezji ostroustej (Poecilia Sphenops). Spośród przodków form hodowanych obecnie w akwariach nie można również wykluczyć molinezji żaglopłetwej (Poecilia Velifera).

Ubarwienie: "Rasowe" egzemplarze są samoiście czarne, jednak w potomstwie spotyka się często mniej dekoracyjne osobniki z jaśniejszymi plamami. Szczególnie ozdobna jest forma o wydłużonych końcach płetwy ogonowej, zwana jest niekiedy Molinezja księżycową.

Długość: Do 7 cm, forma o żaglowej płetwie grzbietowej morze wyrastać nawet do 12 cm.

Dyfuzor płciowy: samiec ma płetwę odbytową przekształconą w gonopodium.

Cechy zachowania: ryba zgodna i towarzyska, należy trzymać kilka osobników.

Źródło: http://www.e-akwarium.com