Danio lamparci - Danio frankei

Ciało rybki jest srebrzystozłote, grzbiet oliwkowy, na bokach ciała i płetwie ogonowej są ciemne i nieregularne plamki. Samiec jest smuklejszy, a samica szczególnie w czasie tarła pełniejsza. Danio lamparci jest zwykle polecany początkującym akwarystom, gdyż jego hodowla jest stosunkowo łatwa.

Twardość wody powinna wynosić od 5 do 250n. Parę danio odławia się do zbiornika tarliskowego. Samica składa tam ikrę wśród drobnopierzastych roślin. Po zakończeniu składania ikry odławia się dorosłe osobniki do głównego akwarium. Młode wylęgają się po 3 dniach, a zaczynają pływać po 7 dniach.

Narybek należy karmić pylista paszą i pantofelkami. Podchów jest łatwy. Akwarium dla tych ryb powinno być obsadzone miejscami gęstą obsadą roślin. Rybka lubi czystą, dobrze natlenioną wodę. W akwarium powinny być dekoracje z kamieni i korzeni, które zapewnią jej schronienie.  

Nazwa łacińska: Danio frankei

Występowanie: Azja południowo- wschodnia

Długośc: 5 cm

Temperament: towarzyski, stadny

Temperatura: 18-26 stopni Celcjusza.

Pokarm: rureczniki, rozwielitki, sałata, pokarm w płatkach

Danio Malabarski - Danio Aequipinnatus

Akwarium dla tych ryb powinno być obsadzone miejscami gęstą obsadą roślin (Cabomba, Limnophilia, Cryptocoryne, Apongeton, Vesicularia, Potamogeton). Ryba także potrzebuje dużo miejsca do pływania. Dekoracjami mogą być kamienie i korzenie.

Zbiornik powinien być przykryty, gdyż ryby te często wyskakują. Odróżnienie płci nie jest trudne. Samiec ma smuklejszy brzuch, płetwa grzbietowa i odbytowa jest pomarańczowa. Hodowla: ryba potrzebuje szczególnie dużego zbiornika podchowego, gdyż jest rybą bardzo płodną (do 1000 sztuk młodych z jednej pary).

Ikra jest składana w zaroślach drobnopierzastych roślin (np. kabomba). Zestaw tarlaków 2/1 lub tarło grupowe, ale wówczas przewagą muszą mieć samce np. 8 samców, 6 samic. Wylęg młodych następuje po ok.. 3 dniach, a pływa po 7 dniach. Karmimy narybek felkami, wrotkami oraz pylistą paszą suchą. Podchów jest łatwy.

Pochodzenie: południowe Chiny, Indie, Cejon, Nepal, Sri Lanka.
Wielkość: do 15 cm, w akwariach znacznie mniejszy
Nazwa łacińska:Brachydanio aequipinnatus
Zachowanie: Gatunek zgodny i towarzyski, należy trzymać stadko rybek. W stadzie wykazuje tzw. hierarchie w której najważniejszy osobnik przyjmuje wyraźnie skośna pozycje (głową do góry), żywa, stadna  ( przynajmniej 5 osobników).
Dymorfizm: Samica z większym brzuchem, samiec wyraźnie dłuższy i smuklejszy.
Temperatura: 20-25*C
Woda: woda miękka do twardej. stara, regularnie odświeżana. pH ok. 7,0
Pokarm: Nie sprawia większych problemów w wykarmieniu, głównie jada rureczniki, wazonkowce, oczliki, drobne owady i suche pokarmy, pokarm żywy, suchy oraz małe owady.
Hodowla: Akwarium tarliskowe powinno mieć co najmniej 60 cm długości, a poziom wody wynosić ok. 15 cm.
Uwagi: Wymaga dość długiego zbiornika ze względu na swą ciągłą ruchliwość. W literaturze akwarystycznej często podawany jest jaklo Danio Malabaricus.

Danio pręgowane - Brachdanio rerio

Danio pręgowane to ryby, które należą do gatunkuwspólnie nazywanego danio. Często pokrywają je atrakcyjne wzory i danio pręgowany nie jest tu wcale wyjątkiem. Ma on długie pasy, biegnące przez całe ciało, a ich układ jest za każdym razem nieco inny niż u pozostałych osobników.

Samce można bardzo łatwo rozpoznać w okresie godowym, gdyż wówczas bardziej niż zwykle kolorowe, a poza tym są cieńsze od samic. Co ciekawe, wydaje się, że w parach wytwarza się całkiem silna więź, postaraj się więc rozpoznać każdego osobnika w swoim akwarium po owym indywidualnym wzorze na boku ciała, żeby przenosząc dwie rybki do zbiornika tarliskowego, nie rozdzielić par.

Rozpoznano już kilka wariantów tego gatunku, w tym tzw. Danio lamparciego (B. frankei), który jeszcze od niedawna był uważany za odrębny gatunek, jako że ma na bokach ciała bardziej kropki niż pręgi. Istnieje również atrakcyjna odmiana złotożółta oraz warianty długopłetwe. 

Nazwa łacińska: Brachydanio rerio

Występowanie: Indie i Bangladesz

Ubarwienie: ciało srebrzysto - złote z czterema czarnymi pasami wzdłuż ciała. Płetwy bezbarwne, odbytowa i ogonowa z błękitnymi i podłużnymi pręgami.

Odmiany: osobiście widziałem 4 odmiany. Różniły się one przede wszystkim kształtem płetw: weloniaste i krótkie oraz odcieniem ciała: srebrnoszare lub złotawe.

Długośc: 5 - 6 cm

Dymorfizm płciowy: samica zazwyczaj ma grubszy brzuch, a samiec jest dłuższy i smuklejszy.

Zachowanie: ryby towarzyskie, żyjące w stadach lub grupach, bardzo ruchliwe, nie należy ich trzymać z rybami wymagającymi spokoju (niektóre pielęgnice), bardzo towarzyski, nie agresywny.

Akwarium: większość autorów pisze, że dla stadka ryb należy przeznaczyć zbiornik 30 i więcej litrów. Osobiście hoduje kilka ryb w akwarium 35 l z parą barwniaków i trzema glonojadami. Był kiedyś okres czasu gdy 5 ryb pływało w 5 l słoiku. Tak, więc wielkość zbiornika zależy tylko i wyłącznie od liczby hodowanych ryb (ok. 1,5 - 2 l na jedną sztukę). Akwarium powinno byc dobrze oświetlone, obsadzone roślinami, ale z zapewnioną przestrzenią do pływania. Woda o temperaturze 18 - 24 stopnie, twardość wody praktycznie nie ma znaczenia, pH ok 7.

Pokarm: płatki, drobny pokarm żywy - jedzą wszystko.

Rozmnażanie: łatwe. Potrzebujemy akwarium 4l o poziomie wady ok. 7cm. Możemy wodę lekko zakwasić - np. rozpuszczając tabletkę taniny, ale nie jest to konieczne. Potrzebny jest za to ruszt ikrowy lub drobnolistne rośliny pokrywając dno - takie jak np. Mech jawajski. Akwarium ustawiamy najlepiej na parapecie wschodniego okna - tak, aby padały na nie pierwsze promienie słońca. Temperatura wody w akwarium powinna wynosić 23 - 25 stopni.

Na 4-5 dni przed tarłem ryby rozdzielamy wg płci i obficie karmimy. Do rozmnażania należy przeznaczyć samce i samice w stosunku 2:1. Ja ryby odłowiłem do 1 l słoików i karmiłem żywą ochotką i wodzeniem. Ryby wpuszczamy do zbiornika tarliskowego wieczorem i zazwyczaj następnego dnia następuje tarło, wtedy odławiamy tarlaki, żeby nie zjadły ikry. Jeśli tarło nie nastąpiło to czekamy do następnego ranka, jeśli wtedy ryby się nie wytrą odławiamy je i powtarzamy procedurę.

Larwy wykluwają się po 2 dniach. Gdy zaczynom pływać karmimy je pokarmami dla narybku - mikrovit Tropicala, albo pokarmami Sery. Dbamy o codzienną podmianę wody i nie dotykamy rybek gdyż są bardzo podatne na zniekształcenia kręgosłupa.

Neon czarny, Bystrzyk Axelroda - Hyphessobrycon herbertaxelrodi

Pomimo wspólnej nazwy, rybki nie należy mylić z innym bardzo popularnym i bardziej od niej kolorowym neonem, tym bardziej, że ryby te nie są ze sobą blisko spokrewnione. Neon czarny należy do innego rodzaju i występuje daleko bardziej na południu. Obie rybki mają natomiast wspólną cechę- mieniący się, zielonkawy pas po bokach ciała, jakkolwiek u neona czarnego może on być czasem bardziej żółty niż zielony.

Rybki te wymagają miękkiej, kwaśnej wody i stosunkowo ciemnego środowiska; akwarium powinno mieć sporo roślin pływających, tłumiących oświetlenie. W przeciwnym razie, gdy światło będzie zbyt intensywne albo parametry wody nieodpowiednie, czarny pas na bokach rybki będzie się wydawać bledszy. Samice neona czarnego rozpoznaje się po szerszych ciałach, chociaż odróżnić płeć z całą pewnością można dopiero przed złożeniem ikry, kiedy samica zacznie puchnąc od ikry.

Te kąsaczowate rybki należy trzymać w akwarium w małej grupie, tak by mieć przynajmniej jedną parę. Gdy neony już zadomowią się w akwarium, dobra dieta, zawierająca drobny żywy pokarm, oraz woda z ekstraktem tropikalnej ''czarnej wody'' powinny zainicjować okres godowy.

Występowanie: Rio Taquari Kolo miasta Coxim w brazylijskim stanie Mato Grosso do Sul.

Ubarwienie: charakterystyczny dla tego gatunku jest dwubarwny pas, który ciągnie się od pokryw skrzelowych do nasady płetwy ogonowej. Jego górna, węższa część jest błyszcząca, żółtozielona do zielonej; dolna, szersza część jest głęboko czarna. Grzbiet jest brunatnooliwkowy z ciemniejszym zarysem łusek, brzuch srebrzysty. Płetwy przezroczyste, żółtawe. Górna część tęczówki oka jest błyszcząca, czerwona; dolna – zielona.

Długość: do 3,5 cm

Cechy zachowania: bardzo towarzyski, nieagresywny, stadny, zgodny; należy trzymać gromadkę rybek, które najchętniej przebywają w przydennej i środkowej warstwie wody.

Akwarium: jak większości kąsaczowatych wystarcza mu akwarium 40 litrowe, częściowo zarośnięte, nie za jaskrawo oświetlone lub zacienione częściowo przez rośliny pływające (!). Możliwie ciemne podłoże i dekoracje.

Woda: miękka; pH 6-7; krystalicznie przezroczysta (!); Pożądany niewielki dodatek garbników; stara, regularnie nieznacznie odświeżana;. Osobniki nieprzeznaczone do rozrodu mogą być hodowane w wodzie średnio twardej.

Temperatura:24-28 stopni Celcjusza

Pokarm: oczliki, rureczniki, rozwielitki, suche pokarmy, wazonkowce.

Neon zielony, Zwinnik Costello - Hemigrammus hyanuary

Neon Innesa - Paracheirodon innesi

Pielęgniczka Ramireza - Papiliochromis Ramirezi

Zbrojnik niebieski - Ancistrus multispinis

Zbrojnik niebieski jest rybą, która w naturalnych warunkach występuje w dorzeczu Amazonki. Jest najpopularniejszy z glonojadów. Jest rybą o łagodnym charakterze. Najlepiej czuje się w akwariach, w których znajdują się korzenie, zamki lub groty. Dorosłe samce mają na głowie liczne rozgałęzione wyrostki, które u samic są znacznie mniejsze lub brak ich w ogóle.

Odczyn pH powinien wynosić 6,0 - 8,0, a woda powinna być miękka do twardej. Rozmiary akwarium od średniego do dużego, porośnięte roślinami szerokich liściach. Zbrojnik niebieski odżywia się glonami i resztkami roślin, ale trzeba też podawać mu dodatkowe pokarmy. Bardzo lubi sparzony szpinak i sałatę.

Trzeba uważać z podawanie pokarmów pochodzenia zwierzęcego, gdyż jego nadmiar może powodować zaparcia , a nawet padnięcie ryby. Wymaga sporo kryjówek urządzonych między kamieniami, korzeniami i roślinami. Tam też składna jest ikra przez samice, której potem pilnuje samiec.

Nazwa łacińska: Ancistrus multispinis

Występowanie: Amazonka

Długość: do 13 cm

Temperament: łagodny, nieagresywny

Pożywienie: płatki, pokarm roślinny

Temperatura: 24-26 stopni Celcjusza

Kirysek spiżowy - Corydoras aeneus

Atrakcyjne kiryski są bardzo popularnymi mieszkańcami typowych akwariów towarzyskich, po części z racji swych niewielkich rozmiarów. Bardzo też łatwo je w tych warunkach utrzymać. Kirysek spiżowy, nazywany tak z racji charakterystycznego poblasku ciała, jest szczególnie popularny i występuje w kilku odmianach barwnych, z których najpowszechniej spotykany jest bez wątpienia albinos o białym ciele i czerwonych oczach.

. Sprawdzaj długość wąsów wokół otworu gębowego tych rybek. Gdyby się okazało, że stają się krótsze, oznacza to, że podłoże jest brudne i infekuje wąsy. Kiryski spiżowe mają niezwykłe zachowanie rozrodcze. Samiec i samica do kopulacji układają się prostopadle- samica połyka mleczko samca, które nieatakowane przez enzymy, od razu przechodzi przez cały układ trawienny i zostaje wydalone bezpośrednio na jaja trzymane między płetwami brzusznymi.

Następnie samica ukrywa klejące się jaja pod kamieniem lub w podobnym miejscu, gdzie po mniej więcej 6 dniach wylęgają się młode. Znamy kilka barwnych odmian kiryska spiżowego, w tym odmianę zieloną - Peru green stripe, i czarną - Aeneus black.

Nazwa łacińska: Corydoras aeneus

Występowanie: prawie na całym północnym obszarze Ameryki Południowej

Długość: 7 cm

Temperament: towarzyski, dobrze żyje w grupie

Pożywienie: pokarm tonący i pokarm żywy

Temperatura: : 20-26 stopni Celcjusza

Kirysek lamparci - Corydoras julii

Wzór i kształt znamion tych kirysków są bardzo indywidualne, najczęściej jednaj są to liczne czarne kropki, które czasem łączą się ze sobą w linie. Po obu bokach ciała, mniej więcej na wysokości oczu, biegnie także wyraźna ciemna linia.

Rozpoznanie tego gatunku nie zawsze jest proste, można go bowiem łatwo pomylić z peruwiańskim kiryskiem trójpręgim (C. trilineatus), który ma plamki większe i bardziej nieregularne. Ustalenie płci również nie jest łatwe, ponieważ jednak kiryski lamparcie są z natury towarzyskie, możesz kupić małą grupkę, w której z pewnością będzie przynajmniej jedna para.

W przeciwieństwie do niektórych sumowatych kiryski nie są rybami o ściśle nocnym trybie życia i żywią się także za dnia, niemniej wolą światło przyciemnione. Dobrze się też przystosowały do wód o niskiej zawartości tlenu, ponieważ potrafią czerpać tlen bezpośrednio z powietrza, które łykają tuż nad powierzchnią wody. Tlen z powietrza jest wchłaniany w tylnym odcinku jelita. Płetwy brzuszne są zazwyczaj węższe niż u samic.

Nazwa łacińska: Corydoras julii

Występowanie: brazylijskie dopływy dolnego biegu Amazonki

Długość: 5 cm

Temperament: towarzyski, dobrze żyje w grupie

Pożywienie: pokarm tonący i żywy

Temperatura: : 20-26 stopni Celcjusza

Kirysek pstry - Corydoras paleatus

Rybka sympatyczna, ruchliwa i stadna, pływająca zwykle w dennej strefie akwarium. Nie jest tak płochliwa jak bocja wspaniała, ale również potrafi się skutecznie ukryć przed wzrokiem ciekawskich. Jest rybą przystosowaną do życia w warunkach deficytu tlenowego, co jakiś czas podpływa do powierzchni wody, by zaczerpnąć powietrze.

Jako dodatkowy narząd oddechowy służy jej odcinek jelita. Samica jest zwykle odrobinę większa i pełniejszej budowy niż samiec. Samce mają również zwykle bardziej spiczastą i wyższą płetwę grzbietową. Minimalna temperatura w której może przebywać kirysek pstry to 150C, w miesiącach letnich można zatem trzymać go w ciepłych płytkich basenach w ogrodzie; ale trudno go potem złapać do akwarium.

Kirysek lubi akwarium dobrze zarośnięte roślinami i z dużą ilością kryjówek między kamieniami a korzeniami. Do tarła zwykle bierze się 1 samicę i 3-4 samce. Ikra w trakcie tarła, które właściwie jest nieustanną gonitwą samców za samica, jest składana na dekoracjach, ścianach akwarium i sztywnych roślinach.

Tarlaki wyławia się natychmiast po tarle, gdy zaczynają zjadać ikrę. Można uzyskać od 50-200 jaj. Wylęg następuje po 6-8 dniach, jest stosunkowo duży i jego wychów po zapewnieniu odpowiednio dużej ilości drobnego żywego pokarmu nie sprawia kłopotu. Młode czasami nie rosną równo.

Nazwa łacińska: Corydoras paleatus

Występowanie: dorzecze La Platy w południowo- wschodniej Brazylii

Długość: 7 cm

Temperament: ruchliwa, nieagresywna, stadna

Pożywienie: pokarm roślinny i zwierzęcy, larwy ochotek

Temperatura: : 18-25 stopni Celcjusza

Kirysek nadobny - Corydoras elegans

Kirysek nadobny został odkryty przez Steindachner'a, w 1876. Występuje w górnym dorzeczu Amazonki. Dorasta do 6 cm długości. Gatunek zgodny i towarzyski, przebywa w dolnej części akwarium, pracowicie przeczesując piaszczyste podłoże w poszukiwaniu pożywienia.

Należy trzymać gromadkę ryb. Optymalna temperatura 22-26°C, pH 6-7,5, woda miękka do twardej. Podstawowa barwa ciała jest jasnożółta, grzbiet trochę ciemniejszy, podobny do jasnej ochry. Brzuch jasny, miejscami bez łusek kostnych. Wierzch głowy szaro-brązowy, marmurkowy.

Od tylnej części głowy do nasady ogona biegnie klinowaty, ciemny pasek o nieostrych granicach, który w swej przedniej części składa się z wielu kropek. Z boku wchodzi na ten pasek jasna smuga, ograniczona od dołu kropkowaną linią. Samiec ma płetwę grzbietową ciemniejszą. Samica pełniejsza w partii brzusznej.

Nazwa łacińska: Corydoras elegans

Występowanie: górne dorzecze Amazonki w Ameryce Południowej

Długość: 6 cm

Temperament: stadny, towarzyski, nieagresywny

Pożywienie: wszystkożerny

Temperatura: : 22-26 stopni Celcjusza

Brzanka sumatrzańska - Barbus tetrazona

Ryby te przebywają zazwyczaj w dolnej strefie zbiornika. Brzanki sumatrzańskie są bodaj najbardziej popularnymi przedstawicielkami tej grupy i można je rozpoznać po trzech pionowych pasach na boku ciała. Z tego powodu angielska nazwa nasuwa się na myśl tygrysa, choć w ang. nazewnictwie również spotyka się określenie ''sumatrzańska'', ponieważ rybkę te można znaleźć na tej właśnie indonezyjskiej wyspie.

Ryby te wymagają bardzo dobrze natlenionej wody, bo inaczej będą się gromadzić tuż pod powierzchnią, i przyjmując niemal pionową pozycje, czerpać powietrze haustami znad wody. Brzanki powinno się trzymać w grupkach po 5, 6 sztuk, a przygotowany dla nich zbiornik musi być dobrze obsadzony roślinami wzdłuż boków i z tyłu, a bardziej otwarty z przodu. Taki układ pozwala tym rybom z jednej strony na ucieczkę i schronienie się w przypadku zagrożenia, a z drugiej - na swobodne poruszanie się.

Pary będą się rozmnażać, jeżeli woda będzie miękka i lekko kwaśna. Brzanki rozrzucają jaja gdzie popadnie, a młode wylęgają się po 2 dniach. W warunkach hodowli domowej powstało kilka odmian kolorowych oraz odmiana długopłetwa. Brzanki mogą mieć skłonność do nadgryzania płetw innym rybom w akwarium.

Nazwa łacińska: Barbus tetrazona

Występowanie: Sumatra

Długość: 7,5 cm

Temperament: może niepokoić ryby o długich płetwach

Pożywienie: wszystkożerna

Żaglowiec skalar - Pterophyllum scalare

Żaglowiec skalar jest rybą o bardzo charakterystycznym kształtcie - wysokie, wąskie ciało skalarów - nie jest dziełem przypadku: ryby te żyją w wodach gęsto zarośniętych. Dzięki takiej budowie ciała potrafią z łatwością lawirować między roślinami, co ułatwia im błyskawiczną ucieczkę przed ewentualnymi drapieżnikami. Młode często są sprzedawane do akwariów towarzyskich, skalary jednak szybko wyrastają poza środowisko i zaczynają wymagać stosunkowo głębokiego zbiornika, dobrze obsadzonego roślinami. Niestety, odróżnienie płci u tych ryb jest trudne poza okresem godowym, chociaż ich zachowanie przed złożeniem ikry przez samice może dostarczyć pewnych wskazówek.

Para trzyma się blisko siebie, wybierając miejsce do złożenie jaj. Niektóre skalary wolą składać ikrę na pionowo rosnących roślinach, takich jak Echinodorus, inne z kolei wolą użyć w tym celu płytki łupkowej. Na tym etapie samica skalara wyraźnie puchnie od ikry, tracąc na jakiś czas swą charakterystyczną smukłość. Dorosłe osobniki pozostają w pobliżu złożonych jaj, pilnując ich i przeganiając inne ryby, gdy podpływają zbyt blisko. Kiedy młode się wylęgną i zaczną samodzielnie pływać, zostaną pod eskortą dorosłych przeniesione dom dołu wygrzebanego w podłożu akwarium.

Młode skalary na tym etapie życia żywią się wydzieliną rodziców. Osobniki dorosłe będą jeszcze próbować chronić swoje młode, gdy te zaczną się już samodzielnie poruszać po całym akwarium.Skalary mogą się stać fascynującymi mieszkańcami akwarium, a szansa na udane rozmnożenie jest całkiem duża, zwłaszcza, gdy w ich diecie będzie żywy pokarm. Stworzono sporą liczbę odmian kolorowych, w tym odmianę platynową o srebrzystym ubarwieniu i zupełnie pozbawioną pasów, oraz złotożółtą.

Czasem też w sklepach pojawia się odrębny gatunek, zwany skalarem (żaglowcem) wysokim (P. altum), a to z racji wyraźnie dłuższych płetw grzbietowej i odbytowej. Gatunek ten okazał się znacznie bardziej oporny na próby rozmnażania, chociaż zasady opieki nad nim nie są inne niż dla jego bardziej znanego kuzyna.

Nazwa łacińska: Pterophyllum scalare

Występowanie: dorzecze Amazonki

Długość: do 15 cm

Temperament: terytorialny i może żerować na mniejszych rybach

Pożywienie: wszystkożerny, ale woli pokarm żywy

Temperatura: 24-28 stopni Celcjusza

 Źródło: http://www.e-akwarium.com